Bir dostum var Mustafa Kemal Özdemir. Öğretmen Berlin’de, o anlattı. Geçenlerde Balkan gezisine çıkmıştı. Gezide Makedonyalı müslüman bir bayan da varmış. Bu hanım sürekli gruptakilere ikramlarda ve iltifatlarda bulunuyormuş. Sebebini sormuş.
“Ben kanser hastalığına yakalandım. Tedavi için çok okudum araştırdım. Haplar fayda etmedi. Ama 1900 lerde bir kitap yazılmış tavsiye ettiler. Okudum! Birde ne göreyim. Kanser hücreleri tembel oluyormuş. Asosyal hücrelermiş. Eğer mutluluk hormanları çok olursa kanser hücrelerini öldürüyorlarmış. En fazla mutluluk hormonu da “paylaşma” sonucu salgılanıyormuş yani sadaka vermek suretiyle. Elhamdülillah bu yöntemle kanseri yenmeyi başardım.” demiş.
Ve bu hanımefendi sürekli etrafına pozitif enerji yayıyormuş.. hoş sohbetler etmeye çalışıyor imkanlarını paylaşıyormuş.
Çok ilginç geldi bana.