Farklı inanıştaki insanların birbirlerine saygı ve hoşgörülü olduğu zamanları çoğu zaman bir tarihi masalı dinler gibi dinliyor ve okuyoruz. Halbuki özlemini duyduğumuz bu güzellik, tam da Anadolu’nun sahip olduğu bir değer. Aslında bu değer, dinin insana getirdiği olgunluğun bir yansıması…
İşte bu yüzden, Metin Halıcı’nın gülümseten öyküsünü, daha fazla insana ilham kaynağı olması ve ön yargıları yıkması açısından çok önemli buluyoruz.
Metin Halıcı, Yozgat’ın Sarıkaya ilçesine bağlı Terzili Mahallesi’nde 13 yıldır imamlık yapıyor
Her hafta, imamlığını yaptığı caminin temizliğini ve bakımını bitirdikten sonra, lojmanının avlusundaki Ermeni kilisesine gidiyor ve burayla ilgileniyor
Halıcı, ilk atandığında lojmanın avlusunda kilise olmasına şaşırmış olsa da, sonrasında Ermenilere ait bu tarihi ibadethane için oldukça hassas bir yaklaşımla, gayretli bir özveri göstermeye başlamış
Bu 2 bin yıllık Ortodoks kilisesine, Metin Halıcı’dan önceki mahalle imamı da aynı hassasiyetle yaklaşmış. Ve Halıcı da bu güzel, nazik geleneği memnuniyetle devam ettiriyor
Bu işi gerçekten gönülden yaptığını şu samimi cümlesi açıklıyor; “Başka dinin ibadethanesi olduğu için özellikle özen gösterip temiz tutuyorum.”
Kiliseyi yurt dışından veya yurt içinden gelen Ermeniler ziyaret ediyor ve ibadet ediyorlar
Halıcı, ibadete gelen insanlara ayran ve su ikram ettiğini, ihtiyaçlarını karşılamalarına yardımcı olduğunu ve onlarla sohbet ettiğini anlatıyor
“Başka dinlerin ibadethanelerine gösterilen saygıdan dolayı, Osmanlı Devleti’nin hoşgörüsünün yaşandığı bu topraklarda, biz de hoşgörü gösterip kiliseyi tertemiz bir şekilde ibadete hazır tutuyoruz.”
“Kiliseyi süpürüyorum, halılarını havalandırıyorum. Zeminden aşağıda olduğu için yağmur alıyor, rutubetleniyor. Eşim bazen halıları yıkıyor, kurutuyoruz tekrar seriyoruz…”
“…Tertemiz şekilde kiliseyi, ibadete hazır hale getiriyoruz. İbadete gelenler, başka bir dinin din görevlisinin kendi ibadethanelerini tertipli ve düzenli tutmasından memnun oluyorlar. Bize teşekkür ederek buradan ayrılıyorlar.”
