Yüzmeyi öğrenmemiş, yabancı dil hak getire, erişte dökmeyi geçtim marketten aldığı makarnayı kaynatamayan, eline tornavida almamış, bir müzik enstrümanına dahi dokunamayan, bir paragraf özgün metni hatasız yazamayan, milyonlarca ‘eğitilmiş’ hatta akademiye gitmiş genç…
Ne dans etmeyi bilir ne Kuran okumayı…
Ne spora yatkın ne bir disipline bağlı..
Bindiği aracın lastiği patlasa, tamirci
Odasındaki ampül tükense elektirikçi arayan..
İlk yardım bilgisini geçtim, kan görünce bayılan..
Başı ağrısa, beyin kanamasi geçirdiğini sanıp ‘doktooorrr ölüyorummm’ diyen
Hayatında bir ağaç dikmeyi onun bakımını yapmayı bilemediği gibi patlıcanın ağaçta yetiştiğini sanan,
Yere göğe koyamayıp, övündüğümüz “genç nüfüs”umuz var artık..
Annesi gibi sökük yırtık elbise onarmasını değil belki ama, en azından giydiği gömleğin düşen düğmesi icin terzi yolu tutmayan kızlar,
Haydi babası gibi bir takım-taklavat çantasını ihtiyac bilmedi, babası gibi kireçlenen ütüyü tamir edemedi, bozuk musluk değiştiremedi ama tıkanan lavabosuna tuz ruhu dökebilecek erkekler,
Yetiştirmek çok zor olmasa gerekti…
Yapamadık!!!
Ne ailelerimiz bunu istediler, ne de eğitim sistemimizin hamaset yüklü müfredatları buna müsaade etti..
Bunu devlet yapmalıydi okullarında ama yapmadı.
Size bir sır vereyim;
Bizi öfkelendiren, bize haksızlık yaptıklarını düşünüp kendimize rakip hatta düşman bildiğimiz gelişmiş batı ülkeleri de, dünyanın “beş”inden büyük olduğunu -haklı olarak- haykırdığımız Birleşmiş Milletler`in beş daimi üyesi ülke de,
Yukarda anlatmaya çalıştığım lazimeleri ve daha fazlasını, kendi çocuklarına henüz lise çağına varmadan okullarında öğretiyorlar..