Hindistan her şeyiyle özel ve farklı bir ülke. Attığınız her adımda, girdiğiniz her sokakta yeni renklerle, yeni sürprizlerle karşılaşmak mümkün. Başka Türlü Macera ile Divali festivalinin izini sürdüğümüz ülkede artık daha fazla şaşıramayız diye düşünüyorduk ki Hindistan bize yine bambaşka bir yüzünü gösterdi. Tam 20.000 farenin bir arada yaşadığı Karni Mata Tapınağı tam karşımızda duruyordu!
Hindistan tüm dünyanın belki de en çok merak edilen ülkesi. Farklı dinlerin, farklı ırkların bir arada yaşadığı ülke kültürel açıdan öylesine zengin ki, her yıl milyonlarca ziyaretçiyi kendisine çekiyor. Biz de geçtiğimiz hafta yola koyulduk ve ülkenin en büyük festivallerinden biri olan Divali’yi yerinde görmek üzere kendimizi Hindistan rüzgârına bıraktık; ışıl ışıl kutlamaları, rengârenk ayinleri yerinde seyrettik ancak bu izlenimlerimize önümüzdeki hafta geleceğiz. Zira öncelikle anlatmak istediğimiz başka bir şey var. Çünkü içinde binlerce farenin özgürce gezindiği bir tapınağı her gün gördüğümüz söylenemez.
Ülkenin kuzeydoğusunda yer alan Bikaner kenti aslında kurulduğu geniş düzlükteki verimli ovaları ve halkının bu zamana kadar hiç fethedilemediği için gurur duyduğu kızıl renkteki Junagarh kalesi ile meşhur.Ancak biz Bikaner’de oyalanmaktan vazgeçip şehirdeki insan kalabalığından ve tüm Hindistan’da yolların tek hâkimi olan ineklerden sıyrıldık, ardından da direksiyonu kentin 30 kilometre kadar dışındaki Deshnok köyüne çevirdik. Çünkü bu köy dünyada eşi benzeri olmayan bir Hindu tapınağına, Karni Mata’ya ev sahipliği yapıyor.
Öncelikle tapınağın bu tüylü ev sahiplerinden bahsedelim, fare Hindular için aynı inek ve maymun gibi kutsal bir hayvan. Çünkü fare Hinduizm’in en önemli tanrılarından Ganesh’in, yani iyi şans tanrısının binek hayvanı olarak biliniyor. Ancak tapınağının neden farelere adandığı ile ilgili 2 efsane dolaşıyor köylülerin dilinde.
Bunlardan birincisi 15. yüzyılda bölgede yaşayan ve şehrin ileri gelenlerinden olan Karni Mata adlı kadınla ilgili. Efsaneye göre müritleri tarafından Hinduizm’deki ana tanrıça Durga’nın reenkarnasyonu olduğuna inanılan Karni Mata, üvey oğlunun köydeki bir havuzdan su içerken boğulmasına dayanamıyor ve ölüm tanrısı Yama’ya yalvarıyor. Yama bunun üzerine Karni Mata’nın tüm nesillerdeki çocuklarının fare olarak reenkarne olmasına karar veriyor.
Bir diğer efsane ise yakınlardaki bir savaştan kaçarak Deshnok köyüne sığınan 20.000 kişilik bir ordu Deshnok köyüne sığınıyor. O dönemde bu hareketin cezası ölüm ancak Karni Mata orduyu affediyor ve tüm askerleri fareye çeviriyor. Bu tapınağı da onların yeni evi olarak belirliyor. Askerler de Karni Mata’nın bu iyiliğine kayıtsız kalamıyor ve bundan sonra sonsuza kadar bu tapınağı koruyacaklarını ilan ediyorlar.
Aslında tapınağın hemen dışına ulaştığımızda ne ile karşılaşacağımız ile ilgili pek de fikrimiz yoktu. Ancak tüm Hindu tapınaklarında olduğu gibi yine çıplak ayakla avluya adımımızı attığımızda şaşkınlığım doruk noktaya ulaştı.
Avluda yüzlerce fare oradan oraya koşturuyordu. Kimi birbiriyle kavga ediyor, kimi ikram edilen sütleri içiyor, kimi ise insanların elinden besleniyordu. Adım atmaktan ziyade ayak sürüyerek ilerledikçe daha çok fareyle karşılaşıyorduk.
Biz etrafa boş gözlerle bakarken pek çok kişi de tapınağın merkezinde sıraya girmiş, farelere yeni yiyecekler sunmaya hazırlanıyordu. Bir ara kafamızı yukarıya kaldırdığımızda avlunun bir file aracılığı ile kapandığını fark ettim.
Her ne kadar bunun çeşitli yırtıcıların fareleri avlamasını engellemeye yönelik bir önlem olduğunu öğrensek de filenin üzerinde uyuyan pek çok fareyi gördükten sonra yırtıcıların buraya uğramayı uzun zaman önce bıraktığını anladık. Fareler çoktan krallıklarını ilan etmişti burada.
Farelerin en popülerleri ise sadece bir kaç tane olan beyaz fareler. Hindular arasında beyaz fareyi görmek oldukça önemli, çünkü beyaz fareler Karni Mata’nın ve dört oğlunun reenkarnasyonu olarak kabul ediliyor. Nitekim yine file üzerinde uyuduğunu gördüğümüz beyaz bir farenin altında pek çok Hindu dua etmekteydi.
Başka bir kutsal nokta ise farelerin kemirdiği yiyecekleri yemek, bu durum çok onurlu olarak kabul ediliyor. Diğer yandan olur da bir fareyi burada öldürürseniz cezası da ağır, aynı farenin gümüşten bir kopyasını tapınağa hediye etmekten başka çare yok.Dakikalar ilerleyip, biz farelerin ayaklarımızın arasında gezinmesine alıştıktan sonra yine ağır adımlarla tapınağı terk ettik.
Hayatımızın en özel deneyimlerinden birini arkamızda bırakmıştık ve bu pek çok konuda olduğu gibi sadece Hindistan’da olabilirdi.
